مقدمه
یکی از چالش های موجود در مراکز داده بزرگ، ارتباط بین زیرساخت شبکه با زیرساخت مجازی سازی میباشد. در بسیاری از سازمانها پس از اینکه واحد زیرساخت شبکه ارتباطات مورد نظر را بروی سوئیچها پیکربندی کرد، لازم است تا واحد سرور و سرویس نیز همان تنظیمات ارتباطی را بروی زیرساخت مجازی سازی انجام دهد. این موضوع علاوه بر اینکه زمان پیکربندی را افزایش خواهد داد باعث به وجود آمدن تداخل در پیکربندیهای بین دو واحد شبکه و سرور می گردد.
تکنولوژی Cisco ACI با ارائه راهکار VMM Domains امکان یکپارچه شدن با زیرساختهای مجازی سازی را فراهم نموده است تا مشکلات توضیح داده شده در بالا مرتفع شود.
پس از یکپارچه شدن Cisco ACI با زیرساخت مجازی سازی، پیکربندیهای صورت گرفته در زیرساخت شبکه به صورت خودکار بروی زیرساخت مجازی سازی نیز صورت خواهد گرفت. تا زمان نگارش این مقاله تکنولوژی Cisco ACI قابلیت اتصال به زیرساختهای مجازی سازی زیر را دارد:
با توجه یه محبوبت زیرساخت مجازی سازی VMware در ادامه این مقاله به روشهای یکپارچه سازی تکنولوژی Cisco ACI با vCenter پرداخته شده است.
همگان گونه که در شکل زیر نمایش داده شده است داخل این ساختار یک سوئیچ مجازی ایجاد میشود که وظیفه تأمین ارتباطات برای ماشینهای مجازی را خواهد داشت. این سوئیچ مجازی با استفاده از لینک موجود بروی سرور فیزیکی به زیرساخت شبکه متصل خواهند شد لذا در شبکه های نسل قبلی لازم است تا تنظیمات مربوط به شبکه بروی سوئیچ مجازی نیز صورت گیرد.
یکپارچه سازی زیرساخت مجازی در VMware با تکنولوژی Cisco ACI به دو روش امکان پذیر میباشد :
در این حالت کنترلر APIC مستقیم به سرور vCenter متصل خواهد شد و با استفاده از قابلیت VDS ارتباطات مورد نیاز را پیکربندی می نماید. فرآیند یکپارچه سازی در این روش به صورت مرحله به مرحله تشریح شده است.
در دیاگرام زیر مراحل و فرآیند های مربوط به یکپارچه سازی APIC با vCenter با جزئیات بیشتری نمایش داده شده است.
یکی دیگر از روش های یکپارچه سازی تکنولوژی Cisco ACI با زیرساخت مجازی سازی VMwareT، استفاده از ماژول Cisco AVE می باشد.
تفاوت این روش با روش قبلی عدم ایجاد یک VDS مجزا توسط کنترلر APIC در ساختار vCenter می باشد. مطابق شکل زیر ماژول Cisco AVE به صورت یک ماشین مجازی در vCenter نصب و پیاده سازی می شود. پس از آن Cisco AVE مانند یک سوئیچ مجازی عمل کرده و تمامی ترافیکهای مربوط به سایر ماشینهای مجازی به سمت آن هدایت می شوند.
همان گونه که در شکل بالا نمایش داده شده است ماژول Cisco AVE مانند یک سوئیچ مجازی Leaf ایفای نقش مینماید و پس از دریافت ترافیک از ماشینهای مجازی رفتار ترافیکی مشابه با سوئیچهای Leaf بروز میدهد. (توصیه می کنیم مقاله مرتبط «بررسی جریانهای ترافیکی در تکنولوژی Cisco ACI» را نیز مطالعه کنید.)
پس از معرفی هر دو روش یک سوال اساسی مطرح خواهد شد. در نهایت کدام روش میبایست برای یکپارچه سازی بین تکنولوژی Cisco ACI و زیرساخت مجازی سازی انتخاب شود؟
پاسخ به این سوال نیازمند شناخت دقیق نیازمندیهای سازمان در رابطه با مدیریت جریان ترافیکی و قابلیتهای مورد استفاده در زیرساخت ACI میباشد. اما پاسخ به آن به صورت خلاصه به شرح زیر میباشد.
یکپارچه سازی به روش VDS بسیار ساده بوده و کارشناسان را درگیر پیچیدگی های پیکربندی نمی نماید. اما موجب میشود تا امکان استفاده از بسیاری از قابلیتهای موجود در VMM Domain نظیر قابلیت Micro Segmentation فراهم نشود.
همان گونه که در مقاله «معرفی ساختار Cisco ACI» توضیح داده شده، ارتباطات در یک EPG مشترک به صورت آزادانه می باشد و در صورت نیاز به ارتباط با یک EPG دیگر نیاز به تعریف Contract خواهد بود. در بسیاری از موارد خصوصا موارد امنیتی نیاز به ایزوله کردن بخشی از هاستهای موجود در یک EPG ایجاد میشود. به طور مثال یک بد افزار در سرورهایی با سیستم عامل ویندوز سرور 2008 توسط پلتفرمهای امنیتی شناسایی شده است و لازم است تمامی این سرورها با وجود با وجود اینکه در یک EPG قراردارند در حالت ایزوله قرار گرفته و اجازه دسترسی آزادانه حتی در سطح EPG را نداشته تا این آسیب پذیری رفع گردد. قایلیت Micro Segmentation در تکنولوژی Cisco ACI این ویژگی را فراهم نموده تا در موارد مورد نیاز بر اساس پارامترهای گوناگون امکان ایزوله نمودن End Point ها در سطح یک EPG مشترک فراهم شود. از جمله پارامترهای که امکان استفاده در این ویژگی جهت انجام Micro segmentation را دارند، می توان به موارد زیر اشاره نمود:
در نهایت پیشنهاد میشود سازمانهایی که به تازگی زیرساخت شبکه مرکز داده خود را به سمت تکنولوژی Cisco ACI مهاجرت داده اند ابتدا از روش DVS برای یکپارچه سازی با زیرساخت مجازی استفاده نمایند و پس