انسانها به عنوان موجوداتی اجتماعی، معمولاً در حفظ اسرار چندان موفق نیستند. ما برای بقا—و حتی پیشرفت—نیاز داریم اطلاعات را با یکدیگر به اشتراک بگذاریم. اما برخی اطلاعات باید محرمانه باقی بمانند؛ به همین دلیل، علم رمزنگاری از دیرباز وجود داشته است. برای مثال، ارتش اسپارتها در دوران جنگ با یونانیان، برای محافظت از اطلاعات نظامی از روش رمزنگاری انتقالی (Transposition Cipher) استفاده میکردند.
تا چند دهه پیش، علم حفظ دادههای خصوصی، تنها در اختیار سازمانهای اطلاعاتی و امنیتی بود. اما امروز، با گسترش اینترنت، حفظ حریم خصوصی به مسئلهای همگانی تبدیل شده است. در دنیایی که مرتب شاهد افشای اطلاعات هستیم، حفاظت از دادههای شخصی و تجاری به اولویتی مهم برای شرکتها و سازمانها تبدیل شده است.
تا همین چند سال پیش، تنها بانکها و نهادهای دولتی از پروتکل رمزنگاری SSL (که امروزه با نام TLS نیز شناخته میشود) استفاده میکردند. اما اکنون SSL در همهجا حضور دارد. تحلیلها نشان میدهند که در سال ۲۰۱۶، تقریباً ۶۴٪ از ترافیک اینترنتی در آمریکای شمالی رمزنگاری شده بوده—در حالی که این میزان در سال ۲۰۱۵ فقط ۲۹٪ بود.
امروزه سازمانها تلاش میکنند تا هر نوع ترافیکی را رمزنگاری کنند، از ایمیل و شبکههای اجتماعی گرفته تا ویدیوهای استریم شده. این روند باعث افزایش امنیت در وب شده، اما هزینه عملکردی و پردازشی سنگینی را به زیرساختهای شبکه تحمیل میکند.
از طرف دیگر، SSL خود به یک مسیر جدید برای حملات تبدیل شده است. مهاجمان سایبری با استفاده از ترافیک رمزنگاریشده، بدافزارها را از دید ابزارهای امنیتی پنهان میکنند. حملات DDoS از نوع SSL یکی از معضلات بزرگ هستند؛ چرا که از پیچیدگی رمزنگاری برای فشار آوردن به سرورها استفاده میکنند. حتی نقصهای پیادهسازی—مانند ماجرای Heartbleed—میتوانند به نشت اطلاعات منجر شوند.
راهاندازی صحیح SSL حتی برای مدیران شبکهی باتجربه نیز کار سادهای نیست. با این حال، میتوان به جای واکنش منفعلانه، با اتخاذ استراتژیهای پیشگیرانه و آشنایی با جدیدترین رویکردهای پیادهسازی SSL، امنیت را تقویت کرد. سازمانهایی که بهصورت هوشمندانه از SSL استفاده میکنند، نهتنها امنیت وبسایتهای خود را ارتقا میدهند، بلکه توان پاسخگویی زیرساختهای خود به نیازهای روزافزون را نیز حفظ میکنند.
هدف اصلی SSL محافظت از دادهها حین انتقال بین کلاینت و سرور است. با رمزنگاری ارتباط بین مرورگر و سرور، اطلاعات خصوصی باقی میمانند و امکان احراز هویت دو طرف نیز فراهم میشود. اما نکته مهم اینجاست: هر دادهای که با کلید خصوصی رمز شده باشد، در آینده میتواند با دستیابی به آن کلید رمزگشایی شود—اتفاقی که در افشاگریهای ادوارد اسنودن درباره آژانس امنیت ملی آمریکا (NSA) آشکار شد. پس تنها رمزنگاری دادهها کافی نیست.
یکی از قابلیتهای مهم SSL برای مقابله با شنود، رمزنگاری پیشنگر کامل (PFS) است. این ویژگی با ایجاد کلید رمزنگاری موقت برای هر نشست ارتباطی، از رمزگشایی ارتباطات ضبطشده جلوگیری میکند—even اگر مهاجم به کلید خصوصی اصلی دست پیدا کند.
فعالسازی PFS ظاهراً ساده است: کافیست آن را در تجهیزاتی مثل ADC یا فایروال برنامههای وب (WAF) فعال کنید. اما این کار در سازمانهایی که از ابزارهای امنیتی مانند سیستمهای تشخیص و جلوگیری از نفوذ (IDS/IPS) استفاده میکنند، چالشبرانگیز خواهد بود. چون بسیاری از این دستگاهها برای بررسی ترافیک رمزنگاریشده، نیاز به دسترسی به کلید خصوصی ثابت دارند—اما در PFS چنین کلیدی وجود ندارد.
در نتیجه سازمان با یک دوگانگی مواجه میشود: یا باید PFS را غیرفعال کند یا سیستم IDS/IPS را—و هر دو گزینه، به نوعی امنیت کلی شبکه را تضعیف میکنند.
راهکار پیشنهادی
برای حفظ امنیت در هر دو جبهه، بهتر است از یک پراکسی معکوس (Reverse Proxy) استفاده شود؛ مانند فایروال برنامههای تحت وب یا همان ADC. این تجهیزات میتوانند عملیات رمزگشایی (SSL offloading) را انجام داده و ترافیک رمزگشاییشده را برای بررسی و پالایش به IDS/IPS منتقل کنند.
پیشنهاد عملیاتی
فعالسازی HTTP Strict Transport Security (HSTS) یکی از سادهترین و در عین حال مؤثرترین روشها برای ارتقای امنیت برنامههای وب است. با افزودن یک هدر به ترافیک HTTPS، HSTS از حملاتی مانند ربودن کوکی (Cookie Hijacking)، حملات مرد میانی (MITM) و Downgrade Attacks جلوگیری میکند. امروزه تمامی مرورگرهای معتبر از HSTS پشتیبانی میکنند، بنابراین استفاده از آن، تضمین میکند که تمام ترافیک بین مرورگر و سرور بهصورت رمزنگاریشده باقی بماند.
اقدام پیشنهادی: HSTS را برای تمامی صفحات و زیردامنهها فعال کنید. قبل از آن مطمئن شوید که تمام زیردامنهها توانایی پشتیبانی از SSL را دارند. همچنین، از تنظیم صحیح مدت اعتبار هدر HSTS (حداقل ۶ ماه) و قابلیت پیکربندی ساده آن در راهکار SSL خود اطمینان حاصل کنید.
تضمین امنیت برنامههای کاربردی نیازمند دیده شدن ترافیک شبکه توسط تجهیزات امنیتی مانند WAF، IPS/IDS یا فایروال نسل جدید (NGFW) است. اما SSL ذاتاً دادهها را از چشم این تجهیزات پنهان میکند. خوشبختانه روشهایی برای حفظ امنیت در کنار آشکارسازی ترافیک مخرب وجود دارد.
رمزنگاری و رمزگشایی SSL فشار محاسباتی بالایی بر سرورها وارد میکند. با افزایش استفاده از SSL، ممکن است عملکرد شبکه و تجربه کاربری دچار اختلال شود. برخی تجهیزات امنیتی حتی قادر به پشتیبانی از پروتکلهای پیچیده SSL نیستند.
با استفاده از Application Delivery Controller (ADC) که به عنوان یک پراکسی کامل برای TCP، HTTP و SSL عمل میکند، میتوان این فشار محاسباتی را کاهش داد. ADC با ایجاد اتصال جداگانه به کلاینت و سرور، میتواند قابلیتهای SSL را مستقل از محدودیتهای سرورهای پشتصحنه پیادهسازی کند.
اقدام پیشنهادی: از یک راهکار مقیاسپذیر استفاده کنید که وظایف پایاندهی SSL را به ADC منتقل کند. این کار ضمن حفظ عملکرد و امنیت، انعطافپذیری بالایی در تعامل با سرورهای قدیمی و اپلیکیشنهای حیاتی کسبوکار فراهم میکند. همچنین، از معماری هیبریدی بهره ببرید که امکان انتقال پردازش SSL از ماشینهای مجازی به سختافزارهای اختصاصی را فراهم کند و فشار بر زیرساخت را کاهش دهد.
برآورد میشود که تا سال ۲۰۱۷، ۱۰۰٪ بدافزارهای جدید از SSL برای پنهانسازی ارتباطات استفاده کنند. بنابراین لازم است ترافیک خروجی وب بررسی و پاکسازی شود تا تهدیداتی مانند حملات APT، فیشینگ هدفمند و فعالیتهای مخرب بدافزارها شناسایی شوند.
بسیاری از سازمانها برای اجرای استراتژی «دفاع در عمق»، تجهیزات امنیتی را بهصورت زنجیرهای مستقر میکنند. اما SSL کارایی این تجهیزات را کاهش میدهد، چراکه اکثر آنها یا توانایی بررسی ترافیک رمزنگاریشده را ندارند یا هنگام رمزگشایی، دچار افت عملکرد شدید میشوند. بهعنوان مثال، عملکرد فایروال نسل جدید با SSL تا ۸۰٪ کاهش مییابد.
اقدام پیشنهادی: یک راهکار SSL Air Gap پیادهسازی کنید. این راهکار شامل استفاده از دو ADC در ابتدا و انتهای زنجیره امنیتی است. ADC اول، ترافیک خروجی را رمزگشایی کرده و آن را به تجهیزات امنیتی میفرستد. سپس ADC دوم، ترافیک را مجدداً رمزنگاری میکند. این روش هم امکان دیدپذیری کامل را فراهم میکند و هم امنیت کلی شبکه را حفظ مینماید.
نکته: هنگام استفاده از ابزارهایی مانند FireEye یا Cisco Sourcefire برای مقابله با تهدیدات ناشناخته و روز صفر، از سازگاری کامل راهکار SSL خود با این تجهیزات اطمینان حاصل کنید.
SSL به دلیل پیچیدگی پیادهسازی و دشواری دیده شدن ترافیک رمزنگاریشده، به یک هدف جذاب برای حملات DDoS تبدیل شده است. با افزایش ترافیک قانونی SSL، تشخیص ترافیک مخرب برای تجهیزات امنیتی دشوارتر میشود.
اقدام پیشنهادی: برای مقابله با حملاتی مانند SSL Flood و SSL Renegotiation Attack، از یک راهکار جامع SSL استفاده کنید که بتواند ترافیک مشکوک را شناسایی و از تاثیرگذاری آن بر دسترسی سایت جلوگیری کند. همچنین، راهکارهای ابری مقابله با DDoS را بررسی کنید که بهویژه در مقابله با حملات SSL مؤثر هستند.
چگونه مطمئن شوید که امنیت SSL در سایتتان به اندازه کافی قوی است؟ ابزار رایگان Qualys SSL Labs به شما امکان میدهد تا گواهینامهها و تنظیمات SSL سایت خود را تست کنید—قبل از آنکه هدف حمله قرار بگیرید. همچنین میتوانید تنظیمات مرورگر خود را ارزیابی کرده و عملکرد رقبایتان را در این زمینه بررسی کنید.
از آغاز توسعه پروتکل SSL در دهه ۹۰ میلادی، سیستم رمزنگاری RSA اصلیترین گزینه برای تبادل کلید بوده است. با پیشرفت توان محاسباتی و افزایش حملات Brute Force، طول کلیدهای RSA نیز افزایش یافت و این روند باعث شد عملیات تبادل کلید به فرآیندی بسیار سنگین از نظر منابع پردازشی تبدیل شود.
برای کاهش این بار محاسباتی و در عین حال حفظ سطح بالای امنیت، رمزنگاری منحنی بیضوی (ECC) بهعنوان یک جایگزین مدرن وارد میدان شده است. ECC همان سطح امنیت RSA را با منابع کمتر ارائه میدهد، و بهخصوص برای دستگاههای همراه که محدودیت باتری دارند، بسیار مناسبتر است. با این وجود، بسیاری از سازمانها نگران دشواری پیادهسازی این الگوریتمها بر روی صدها سرور خود هستند.
اقدام پیشنهادی: اطمینان حاصل کنید که راهکار SSL شما از قابلیت انعطاف در الگوریتمهای رمزنگاری (Cipher Agility) پشتیبانی میکند؛ یعنی توانایی پشتیبانی همزمان از الگوریتمهایی مانند ECC، RSA2048 و DSA را در یک برنامه وب داشته باشد. همچنین مطمئن شوید که سیستم SSL مورد استفادهتان همواره بهروزرسانی شده و با آخرین الگوریتمها سازگاری دارد.
کلیدهای SSL از مهمترین داراییهای دیجیتال یک سازمان هستند. در صورتی که مهاجمی به کلید خصوصی SSL دست پیدا کند، میتواند برنامههای شما را جعل کرده و به راحتی حملات فیشینگ راهاندازی کند. بنابراین، حفاظت از این کلیدها یک اولویت امنیتی اساسی است.
ماژول امنیتی سختافزاری (HSM) یک دستگاه سختافزاری-نرمافزاری مستقل است که بر اساس استاندارد FIPS 140-2 طراحی شده و وظیفه محافظت از کلیدهای رمزنگاری را دارد. کلیدهای ذخیرهشده در HSM هرگز سیستم را ترک نمیکنند؛ به همین دلیل آسیبپذیریهایی مانند Heartbleed روی آنها تأثیری ندارد.
اقدام پیشنهادی: امنترین روش برای محافظت از کلیدهای SSL استفاده از HSM است. برخی ADCها دارای HSM داخلی هستند، یا میتوان از HSMهای شبکهای بهعنوان مرکز مدیریت کلیدها در مراکز داده استفاده کرد. در این حالت، چندین نقطه پایان SSL میتوانند از یک HSM مرکزی بهرهمند شوند. فقط کافی است که راهکار SSL بهخوبی با HSM شبکه ادغام شود.
همچنین، استفاده از سیستم ذخیرهسازی کلید رمزنگاریشده در فایلسیستم داخلی شبکه، امکان حفظ عبارتهای عبور بهشکل امن و رمزنگاریشده را فراهم میکند.
مدیریت گواهینامهها بخش حیاتی از استراتژی مدیریت کلید و گواهینامه در مقیاس سازمانی (EKCM) است. هر سایت مجهز به SSL دارای گواهینامهای با تاریخ انقضای مشخص است. اگر یک گواهینامه منقضی شود، سایت مربوطه از دسترس خارج میشود. به همین دلیل، داشتن فهرست کامل از گواهینامهها، محل استقرارشان و افراد مسئول ضروری است.
گواهینامهها همچنین باید از نظر طول کلید (حداقل 2048 بیت)، الگوریتم امضای دیجیتال (SHA-2 یا بهتر) و اصالت گواهی صادرشده (از CA معتبر) بررسی شوند. در ضمن، رعایت الزامات استاندارد PCI DSS نیازمند داشتن مستندات دقیق برای فرایند مدیریت کلید و گواهینامه است.
اقدام پیشنهادی: سازمانهای متوسط و بزرگ معمولاً از سامانههای مدیریت گواهینامه خارجی استفاده میکنند، چراکه گواهیها در نقاط متعددی توزیع شدهاند. ابزارهایی مانند Venafi و Symantec از جمله راهکارهای موفق در این زمینه هستند. اطمینان حاصل کنید که راهکار انتخابی دارای API باز برای اتوماسیون مدیریت گواهینامهها و کاهش بار عملیاتی باشد.
رعایت الزامات قانونی و استانداردها از اصلیترین دلایل استفاده از SSL در سازمانها است. طبق الزامات PCI DSS 3.0، استفاده از SSLv3 و TLS 1.0 باید در پیادهسازیهای جدید متوقف شده و نسخههای جدیدتر جایگزین شوند.
اقدام پیشنهادی:
دنیای دیجیتال امروزی پر از تهدیدات امنیتی است و حفاظت از اطلاعات حیاتی سازمانی یک نیاز حیاتی محسوب میشود. بسیاری از سازمانها به SSL بهعنوان ابزاری برای محافظت از یکپارچگی و حریم خصوصی دادهها نگاه میکنند. اما پیادهسازی یک راهکار کامل SSL چالشهایی مانند کاهش دیدپذیری، افت عملکرد و پیچیدگی مقیاسپذیری را نیز بههمراه دارد.
با برنامهریزی دقیق و اجرای گامبهگام، یک استراتژی امنیتی مبتنی بر SSL میتواند خطر نفوذ را به حداقل رسانده و بستر امنی برای توسعه، مقیاسپذیری و قابلیت اطمینان کسبوکار ایجاد کند—و تمرکز سازمان را بر رشد و پیشرفت قرار دهد.