«شبکه سازمانی Enterprise Network» نوعی زیرساخت فناوری اطلاعات (IT) است که سازمان‌های متوسط و بزرگ از آن برای ایجاد ارتباط میان کاربران، دستگاه‌ها، و applications استفاده می‌کنند. هدف از استفاده‌ی یک شبکه‌ی سازمانی، پشتیبانی از اهداف سازمان‌ها از طریق ارائه‌ی خدمات دیجیتال به کارمندان، شریکان، و مشتریان به شکلی مداوم، قابل اعتماد، و امن است.
از آنجاییکه یک شبکه سازمانی باید به کاربران end to end اشیا و applications خدمات ارائه دهد ممکن است از constituent domains جداگانه اما مرتبطی تشکیل شده باشد. معمولا هر constituent domains برای اهداف تجاری کسب و کار خودش طراحی، ایجاد، و بهینه‌سازی می‌شود. انواع constituent network ها عبارتند از:
پردیس، شعبه، و اینترنت اشیا (IoT): این نوع شبکه‌ها دسترسی ثابت و سیار به کاربران و اشیا ارائه می‌دهند. آنها در تمام بخش‌های یک سازمان مانند بخش‌های اداری، بخش‌های تولیدی، و یا انبار مورد استفاده قرار می‌گیرند. این شبکه‌ها برای دسترسی واضح و ایمن با تراکم بالا بهینه‌سازی شده‌اند.
دیتا سنتر و ابرهای ترکیبی: این شبکه‌ها در applications ، داده‌ها، دیتاسنتر و سرویس‌های ابری خصوصی و عمومی استفاده می‌شوند. آنها برای داشتن تأخیر کم، امنیت، و قابل اعتماد بودن برای موارد ضروری بهینه‌سازی شده‌اند.
شبکههای گسترده (WAN): این شبکه‌ها تاسیسات، ساختمان‌ها، یا پردیس‌ها را به شعب دیگر، دیتاسنتر ها و یا منابع ابری متصل می‌کنند. آنها برای داشتن تجربه کاربر مطلوب و پهنای باند کارآمد بهینه‌سازی شده‌اند.
ایجاد بنیادی برای کارهای سازمانی دیجیتالی مدرن: امروزه از شبکه‌ها انتظار می‌رود میزان امنیت شرکت را افزایش دهند، تجربه کاربر را بهتر کنند، و از دستگاه‌های بسیاری که کارهای تجاری مختلف و ضروری را انجام می‌دهند، پشتیبانی کنند. شبکههای سازمانی خوب طراحی شده از کاربران، دستگاه‌ها، اشیا هوشمند، و applications مختلفی پشتیبانی می‌کنند تا سرویسی یکنواخت و مطمئن ارائه دهند.
استفاده از کنترل‌کننده‌های شبکه:کنترل‌کننده‌ها مراکز فرماندهی و کنترل شبکههای سازمانی مدرن هستند و تمام ويژگی‌ها و کارهای شبکه را مدیریت می‌کنند. آنها وظایفی مانند تبدیل اهداف تجاری به سیاست‌ها، خودکارسازی عملکرد دستگاه‌های شبکه، نظارت بر عملکرد شبکه، و عیب‌یابی و رفع مشکلات را انجام می‌دهند.
گسترش دامنه: با گسترش شبکه به چندین ابر عمومی، کارکردن کارمندان از خانه و افزایش میزان سیار بودن اتصالات، تعداد تراکنش‌هایی که از خارج از محیط‌های سازمانی منشأ می‌گیرند یا به پایان می‌رسند نیز افزایش پیدا کرده است. به همین دلیل شبکه باید بتواند دید، کنترل، و امنیت را به تمام کاربران، اشیا، و applications در هر جایی که هستند، ارائه دهد.
یکپارچه‌سازی سازمانی: امروزه سازمان‌ها در حال اتخاذ استراتژی شبکه‌ای جامع و بازی هستند که در آن constituent network domains applications، و سیستم‌های فناوری اطلاعات همه با هم یکپارچه می‌شوند. یکپارچه‌سازی این چنینی امکان داشتن عملکردی ثابت، مدیریتی روان، انطباق با قوانین بهتر، و امنیتی بالاتر را به سازمان می‌دهد.
(اطلاعات بیشتر مطالعه مقاله “دانستی های مبانی شبکه”)
یک شبکه سازمانی خوب طراحی شده، اتصالی مناسب و متناسب با نقش، هدف، و مکان را به تمام کاربران، اشیا، دستگاه‌ها، و برنامه‌های applications سازمانی ارائه می‌دهد.
یک شبکه سازمانی می‌تواند با بهینه‌سازی شبکه، حل سریع‌تر مشکلات، اولویت‌بندی ترافیک ضروری، و کمک به حفظ امنیت و حریم خصوصی، تجربه‌ی کاربری را بهتر کند.
یک شبکه سازمانی می‌تواند برای حمایت از ابتکاراتی دیجیتالی، که برای مطابقت سریع با نیازهای سازمانی مورد نیاز هستند، طراحی شود. برخی از این نیازهای در حال تحول عبارتند از گسترش، تغییر مقیاس، رشد و معرفی خدمات جدید.
ابزار مدیریت شبکه مانند کنترل‌کننده‌های شبکه به مدیران این امکان را می‌دهند که قوانین و مجوزهای دسترسی کاربران و بخش‌های مختلف را تنظیم و یا کاربران و ویژگی‌های جدیدی اضافه کنند. آنها همچنین امکان نظارت بر عملکرد شبکه و انجام کارهای اصلاحی را از یک رابط مرکزی می‌دهند.
علاوه بر applications و دستگاه‌های امنیتی (مانند فایروال‌ها و دروازه‌های اینترنتی ایمن) یک شبکه سازمانی می‌تواند به شناسایی تهدیدات کمک کند و قوانین امنیتی را اجرا کند. شبکه این کار را از طریق شناسایی دستگاه‌ها، جمع‌آوری اطلاعات، تأیید اطلاعات، نظارت بر شبکه، احراز هویت، کنترل دسترسی‌ها، بخش‌بندی، و مدیریت دستگاه و حساب کاربری انجام می‌دهد.
شبکههای سازمانی که از اشتراکی هستند به آخرین نوآوری‌ها در حوزه‌ی شبکه و امنیت دسترسی دارند و در نتیجه بهتر می‌توانند به تقاضاهای در حال تکامل و گسترش خود پاسخ دهند.
شبکههای سازمانی می‌توانند میان داده‌ها، applicationsهای کاربردی مستقر در ابرهای عمومی، و کاربران اطلاعاتی یکپارچه و کامل داشته باشند. همچنین آنها می‌توانند میزان حجم کاری بین مکان‌های داخلی و ابرهای عمومی را بهینه‌سازی کنند.
شبکههای Wi-Fi 6، 5G و باندهای فرکانسی تازه باز شده برای انتقال داده سریع با برد کوتاه، امکان دسترسی بی‌سیم و پرسرعت را به کاربران و دستگاه های IoT بیشتری می‌دهند. در عین حال، 400 گیگابیت بر ثانیه استاندارد جدید برای شبکه‌ها در مراکز داده پرسرعت است که بهره‌وری و نوآوری را در تمام سازمان‌ها افزایش می‌دهد.
امروزه مدیریت شبکه بیشتر و بیشتر در حال خودکار شدن است و این به لطف نرم افزاری‌هایی که می‌توانند دستگاه های متصل را شناسایی کنند، مشخصات آنها را نشان دهند و قابل اعتماد بودن آنها را تأیید کنند. آنها می‌توانند مشکلات یا تهدیدات احتمالی را شناسایی کنند و به طور خودکار به آنها پاسخ دهند. هوش مصنوعی (Artificial Intelligence - AI)، یادگیری ماشینی (Machine Learning - ML) و استدلال ماشینی (Machine Reasoning - MR) دارند شبکه‌ها را از طریق تطبیق با نیازهای سازمان و شخصی‌سازی توصیه‌ها هوشمند‌تر می‌کنند.
شرکت‌های بیشتر و بیشتری دارند از اصول شبکههای مبتنی بر هدف (IBN) در طراحی شبکههای خود استفاده می‌کنند. شبکه های مبتنی بر هدف از تجزیه و تحلیل پیشرفته و خودکارسازی مبتنی بر شبکههای تعریف شده با نرم افزار (Software-Defined Networks) استفاده می‌کنند تا عملکرد شبکه را دائماً با نیازهای در حال تغییر و تکامل کسب و کار، تطبیق دهند. آنها می‌توانند اهداف تجاری ذخیره و آنها را به سیاست‌هایی تبدیل کنند قادر هستند به طور مداوم در سر تا سر شبکه اعمال شود. آنها می‌توانند به طور مداوم بر عملکرد شبکه نظارت و آن را تنظیم کنند تا کسب و کار به نتایج مطلوب خود برسد.
پویایی گسترده و استفاده از فضاهای ابری به رویکردی پیشرفته برای حفاظت از کاربران، applications، و داده‌ها نیاز داد. یک چارچوب امنیتی بدون اعتماد کمک می‌کند تا از دسترسی غیرمجاز و ورود تهدیدات به شبکه جلوگیری شود و خطر حرکت مهاجم در شبکه را کاهش می‌دهد..